Coaching is done almost unnoticed when you ride in a group. For example, you point to a pole. Or on coming traffic, so we have to weave.
Those at the front of a group do that self-evidently. Further on, the signals are sometimes lost. For example, by those who are talking to one another and not passing on the signal. The ones behind them can then at times be unpleasantly surprised by a pole seemingly coming out of nowhere.
You also coach one another to position oneself better in a crosswind. If there’s not much wind, you don’t feel from which direction the wind is blowing when you’re leading the group. The ones behind you notice that much better, and are thus in a better position to know where the leaders should ride. Calling out “bit left” or “bit right” will get them in the right place quickly.
This is perhaps not the best way to give feedback.
If someone makes in your eyes a “mistake” you try to teach him what he does wrong and how it could be done better. You tell concretely what behavior of the other you have observed. For example: “Did you notice that you rode there and there around a puddle?” Then you indicate what the effect was on you or the others in the group: “Behind you, there was a disturbance in the group and that is not so safe”, only then indicate how it could be better: “Next time, you could also …. “.
Putting it this way sounds forced, unnatural and exaggerated. But you get the idea: do not scold, but point out in a quiet way what your observations are concretely and how it could be resolved in a better way. You might also explain why that way would be a better way.That always helps 🙂
Often it is better not to give immediate feedback if something goes wrong. A little later on you can talk probably a bit more relaxed and the other one is more open to criticism. “May I say something?”, “Is it a good idea if …”. “As for me …” are starting phrases that leave much room to the other. If there is an (informal) hierarchy, (experience-inexperienced rider) the message can be relayed a bit firmer: “The next time you take head on, you do that so and so …” Obviously it in a friendly tone. Of course you sometimes scream from fright or irritation. You might then clear the air first by saying something like “Sorry I yelled. I was startled, so, could I ask you … “
To receive feedback
Recieving feedback is as difficult as giving feedback. But if you do it well you will learn from it and in addition to that, the other feels free to give you more tips. Don’t answer right away with “Yes, but”. Ask first “What was it exactly what I did, what happened, and what do you want me to do differently?” Only then can you argue, if necessary, if you don’t agree with it.
Feedback is difficult
Giving and receiving feedback is noteasy, especially with precious little air in your lungs and a screaming terror in your legs. You do not have to do exactly by the book. Cyclists are used to being yelled at 😉.
Weak legs, big mouth In a cycling group, the “leaders” tend to be those with the strongest legs. They may also be those with the loudest voices. And often they’re the same :). That does not have to be the case always. It is quite a performance when those with the weakest legs still coach others if that helps themself or the group as a whole. When riding in an echelon, for example, you put the weaker riders on the lee side of the stronger riders. In a team time trial it is even imperative that the weaker rider coach the others.
See also: Learning See also: Mindset and group dynamics
Another case is if you ride through a busy street, then it can very well be a “weaker” rider who ensures that the pace gets dropped. It’s also more friendly towards the dwellers and other road users. And it won’t harm our image….
When riding in a group you not only let the legs do the talking, but also your mouth 😉 Communication is important to ride smoothlyandsafely.
If you are in a group ride, you often have insufficient or a late insight into what is about to happen in front of you. For traffic coming from behind, the reverse holds true.
Signals are used to warn others in time. Signals are not only called out, but are also indicated with gestures. Because sometimes cries are not heard, and gestures sometimes not seen, it’s best to use both.
Please note: be aware that signals are like any other means of communications, they can vary from country to country. If you are unsure what signals are used in your group, do ask an experienced rider in your group.
“In front” is calledwhen somethingorsomeone is on oris about to come onto your own lane. Most likely, the group will veer a bit to the other side to overtake. Of course, you signal that, too.
“Oncoming” you call at oncoming traffic.Then you may need to move somewhat to the side of your lane or you have to weave. Also use a gesture.
NB you see the gesture of the left arm / hand swinging backwards that says, as it were: “Go behind me to the right side of the road”. A common mistake is that the person who gives that gesture looks back to check whether the gesture is being picked up, and then diverts a little to the left and, moreover, does not look forward at that moment. Do not do that! You give the signal, continue to look forward and continue to drive a straight line.In the picture below the riders do that perfectly.
The country wise nation’s honor: in other regions is not only the language differently, but sometimes the gesture.
“Behind“ you call for example if a car would pass the group. Everybody knows that he or she must (continue to) ride to side of the road. It may be necessary to weave (do call “weave” or “single line”). Possibly the last rider signals the traffic behind. See also: Other road users
“Weave” or “Single line” is called you if you ride side by side and you need to ride in a single line. For example, if the road is narrowing and there is oncoming traffic.
”Pole ” you can call for any obstacle. Even if it’s not a pole. 🙂 You also point at the object.
“Bit left” or “Bit right” call you want the rider in front of you to move a little to the left or to the right, for example, to form a better echelon.
‘The elbow signal‘ as a signal that the person behind you has to take the lead.
Two elbows is the signal that you are to stand up on the paddels en thereby your bike will come a bit backwarts.
“In between” you call when someone moves to the rear of the echelon and you want to have that rider move in in front of you. See also: room to move
“Hold” when the group needs to stop or to ride very slowly. A call and a gesture! Because the slowing down can surprise the last ones in the group. You makea damping, orpumping downward motion with your arm. You may also raise your arm straight up.
Pass the signals along It is important to pass these signals on to those behind you. Sometimes signals are called by the foremost riders and they are heard by the next in line. They are engaged in a lively conversation, and they forget to pass the signal on. Those behind them do not know what’s goint to happen and they will be unpleasantly surprised.
Don’t cry wolf Don’t call or signal for any small hole in the road or three grains of sand in a curve, for example, when everyone can ride through it without problem. You soon will go crazy from all these unnecessary calls. And the distinction between signals that really matter and those that can be ignored rapidly fades away. Do limit yourself to what is really important, it will keep everyone more alert. Especially when ohter people can hear you, be selective in the shouting.
Look ahead In an experienced group, or on a well-known stretch, everyone sees it coming when, say, there needs to be weaved for a blind curve. If everyone is executing it quietly and well in advance, there is far less need for signals, and the weaving goes automatically. As a group you ride much more controlled around all kinds of obstacles. The average speed remains high and you have fewer problems with the ‘accordion’-effect. In that sense, messaging, calling and gesturing, is Communication v1.0. Anticipating together without communications is then Communication v2.0.
Example: group in the hills
Observe the situational awareness. Signaling: “Stay behind”, “Slow down”, and so on. Using the full width of the road when possible. When entering a village, slowing down. Waiting on the sidewalk, and not on the road.
Op een fiets heb je bijna altijd tegenwind. Als er geen wind staat dan maak je zelf rijwind omdat je beweegt. Als groep kan je slim omgaan met de wind. Door in een waaier te rijden. Je rijdt dan in de luwte en zelfs in het zog van elkaar.
Maar hoe doe je dat zo efficiënt mogelijk?
De voorste renner rijdt zo veel mogelijk aan de kant van de wind en de anderen rijden aan de andere, de luwe kant uit de wind.
Bij weinig wind kunnen degenen die niet op kop rijden beter bepalen waar de wind vandaan komt dan de kopman zelf. Hij of zij moet dus gecoacht worden. Van achter hoort hij: ‘tikkie links’ of ‘tikkie rechts’.
Op een lange rechte weg hoef je maar één keer te bepalen waar de wind vandaan komt en hoe je moet groeperen. Maar als het parkoers draait en keert is dat lastiger. Stel: de wind komt van rechtsvoor, de voorste rijder rijdt helemaal rechts van de weg. Er komt een haakse scherpe bocht naar rechts. Wat doet de voorste rijder? Die maakt de bocht naar rechts, maar minder scherp: zij laat zich als het ware een beetje de bocht uitzeilen zodat zij na de bocht zo veel mogelijk links op de weg rijdt. Na de haakse bocht komt de wind immers niet meer van rechtsvoor maar van linksvoor. De rest kruipt in de luwte aan de andere kant. Het is handig om al vóór de bocht te bepalen waar de wind na de bocht uitkomt. Dan kan je als kopman/vrouw gelijk de goed kant van de weg opzoeken en ben je als groep niet een tijd bezig met zoeken en roepen.
Video
Vormen
We kennen verschillen vormen van waaier rijden.
De enkele waaier
Een aantal wielrenners rijdt schuin achter elkaar. Hoe meer de wind van voren komt hoe rechter je achter elkaar gaat rijden. Hoe meer de wind van opzij komt hoe meer je naast elkaar kruipt.
Zodra je vindt dat je op kop genoeg gedaan hebt geef je het bekende sein met je elleboog, je geeft af, houdt in zodat de rest je kan passeren zonder dat ze hoeven te versnellen.
video
Zeker als de groep wat groter is moet je op kop bij zijwind op het uiterste randje van de wegruimte gaan rijden. Dan is er voor de achterste van de groep ook nog ruimte om schuin naast haar voorganger te rijden en wordt zij niet op het kantje gezet.
Foto
Bij het verder naar achteren afzakken zorg je ervoor dat je dicht tegen de waaier aankruipt. Daarmee geef je extra windvoordeel aan de overige leden van de groep en zorg je ervoor dat het gat dat je moet overbruggen bij het weer aanpikken in het achterste wiel niet te groot wordt.
Foto
Het aanpikken is een kritiek moment: je komt vermoeid van kop en zakt naar achteren. Daarbij loopt je snelheid terug. Je moet op tijd weer gas geven om het achterste wiel te pakken. Dus je moet precies weten achter wie je moet aanpikken en liefst nog wie daar voorzit. Zodat je niet verrast wordt en een gat laat vallen.
Video inzoomen op inpikken
De crux zit bij degene die op kop rijdt. Hij versnelt niet. Vaak wordt afgesproken dat de koprijder het tempo zelfs een fractie laat zakken totdat hij van achteren een seintje heeft gekregen, dat zijn voorganger weer ingepikt heeft. Dit kost een beetje snelheid van de ploeg, maar er wordt veel (kostbare) energie gespaard. Niets is zo dom als dat op kop iemand hard aan het rijden is en achteraan ook een. Dat is er één, dus 100% teveel.
Degenen die achter in het groepje zitten checken of de inpikker dat makkelijk doet. Zo niet geven zij een signaal: “Kalm” of “ho”. “Ho” betekent niet dat de anderen moeten stoppen met trappen. Zij moeten ook niet omkijken. Alleen moet er even minder druk op de pedalen zijn.
Als de achterste is aangepikt wordt het signaal: ja” naar voren gegeven.
Zelfde video, maar nu met geluid/signalen
In een enkele waaier doet de sterkste het meeste kopwerk. Niet door harder te rijden, maar door langer op kop te blijven. De zwakste komt helemaal niet op kop, ‘draait’ niet mee in het overname carrousel. Hij blijft achter hangen en seint dat de anderen vóór hem moeten inpikken. Hij roept: “tussen”.
Video met geluid
De kunst is op tijd je beurt over te slaan. Je bent dan nog wel sterk genoeg om in het laatste wiel te volgen. Da’s een kwestie van inschatten van je reserves en vooral niet groot ego hebben.
Als de laatste toch niet meer kan volgen kan een sterkere als laatste gaan rijden en de zwakkere in de rij duwen. Deze twee blijven dan wel achteraan.
Video
Soms komt ook iemand niet meer makkelijk in de koppositie. Dan kan ook daar een duwtje helpen. Nummer twee duwt de persoon naar de kop, die schuift gelijk door en nummer twee neemt de kop in.
Video
Dashboard: Snelheid, druk, inspanning
Naast de technische kant kunnen we ook kijken naar snelheid, druk op de pedalen en inspanning (ademhaling/hartslag/pijn in de benen). Als we inzoomen op één rijder in zijn rondje door de waaier, dan zien we deze drie variabelen die op een verschillende manier veranderen.
Tekening
De snelheid in kilometers per uur varieert in een enkele waaier: in de opgaande lijn rijdt onze rijdster bijvoorbeeld 40 km/uur. In de afvallende lijn: 38 km/uur
De druk op de pedalen kan je meten in watts. Je kan het ook in kleuren weergeven. Geel = matig, makkelijk vol te houden. Oranje = submaximaal, slechts een paar minuten vol te houden, bijvoorbeeld in een kopbeurt. Rood = maximaal, slechts een paar seconden vol te houden
De inspanning merk je bijvoorbeeld aan hartslag, ademdiepte en frequentie, lokale verzuring in bovenbenen. Je kan dat meten met hartslagmeter of meer op vanuit je lichaamsgevoel bepalen.
In een enkele waaier zien de drie criteria er tijdens een hele rondgang er als volgt uit.
Zelfde animatie, met nu dashboard erbij met toelichting (zie PP)
De kunst is om deze gegevens steeds waar te nemen. Vanuit je doelstelling samenwerking of competitie weet je dan of je nog harder kan/moet of een beurt overslaat.
Bij een ploegentijdrit bijvoorbeeld. Als je in de voorlaatste positie qua inspanning redelijk hersteld bent, doe je te weinig. Als je in de tweede positie nog steeds ‘rood’ bent, had je een beurt moeten overslaan.
Animatie plus dashboard.
De dubbele waaier
ofwel ketting of carrousel
Zodra je op kop komt word je alweer voorbij gereden door degene achter je. Er ontstaan dan twee rijen: aan de windkant een rij wielrenners (het windscherm) die zich laten terugzakken en in hun luwte een rij die (door die luwte relatief makkelijk) naar voren schuift.
Ook hier kan je eventueel beurten over slaan door ‘tussen’ te roepen.
Als je op kop komt versnel je niet. Dat is niet altijd even makkelijk, kijk op je snelheidsmeter. Ook trap je niet een stuk op kop door zoals bij de enkele waaier. Je houdt hetzelfde tempo als je naar de kop komt. De afvallende man of vrouw verlangzaamt een beetje. Je passeert die op korte afstand. Een centimeter of 10/15 is ruim zat. En als die een lengte is gezakt steek jij weer over. Eventueel roept je voorganger dat je kan oversteken. Een simpel “ja” is voldoende. Nadat je bent overgestoken laat je een beetje druk van de pedalen, zodat de volgende vanzelf, dwz zonder te versnellen naar de kop komt.
Animatie met dashboard?
Komt de volgende van kop overgestoken dan moet je gelijk in zijn wiel kruipen en geen gat laten vallen. Dat is een beetje passen en meten met je snelheid.
Video, met evt licht op de bewuste positie
Je zakt zo kort mogelijk langs de groep naar achter. De groep is zo compact mogelijk.
Achteraan gekomen steek je weer over en moet je weer versnellen. Dit is het moeilijkste punt!!! Als de kopman van dat moment net een stuk harder is gaan rijden krijg je het zwaar. Roep op tijd: ”Kalm” of “Ho! Als je in de juiste positie zit roept je “Ja”. Zo weet de groep cq de kopman dat het gevaarlijke moment voorbij is en hij evt wat harder kan gaan rijden.
video
Dashboard??
1,5 waaier
Als een groep een dubbele waaier rijdt en iemand draait niet door maar blijft op kop rijden, dan loopt de dubbele waaier als het ware leeg en wordt het een enkele waaier.
Animatie
video
Komen er dan bijvoorbeeld een aantal rijders die gelijk doorrouleren dan wordt het weer een dubbele waaier.
Animatie
video
Serie waaiers
Er kan ook een serie waaiers achter elkaar zijn. Zij blijven op zichzelf maar rijden op een geringe afstand van elkaar. Dat kunnen enkele waaiers of dubbele waaiers zijn, met al of niet rijders die achteraan blijven hangen.
Video
Wanneer welke waaier?
Wielrennen is soms samenwerking en soms competitie.
In een ploegentijdrit is er als het goed is sprake van volledige samenwerking. In een koers zijn er soms tijdelijke coalities. Hoeveel energie je aan het tijdelijk samenwerkingsverband wil besteden hangt af van je doelstelling en temperament.
Een enkele waaier is het meest geschikt om grote verschillen in werk te kunnen maken: korte beurten of lange beurten.
In een dubbele waaier doet iedereen ongeveer evenveel werk. Dat betekent dat de zwakkeren meer inspanning moeten leveren dan de sterkeren.
Animatie met een sterkere rijder en met een zwakkere rijder: Dashboard: snelheid en druk hetzelfde. Inspanning verschilt
Voor sommigen is het spelplezier van een dubbele waaier groter dan van een enkele waaier: alles draait als een soepele machine. Mooi!
Voor een ploegentijdrit gebruik je de dubbele waaier soms in het eerste deel, als de tijdrit lang is. Eventueel als de weg te smal is voor de hele groep. Maar het beste resultaat behaal je met een enkele waaier. Daarbij zorg je dat iedereen helemaal leeg is als hij stopt. Een paar worden onderweg ‘opgestookt’. Als het goed is laat iemand lopen als hij leeg is. En wordt hij er niet afgereden bij het aanpikken, omdat er op kop versneld wordt. Dat zou zonde zijn van de niet gebruikte energie. De anderen verdelen het werk zo dat iedereen op de streep helemaal leeg is.
Video
Animatie met dashboard met toenemend alle inspanning in het rood??
Video Thomas de Gent tour in Ierland/Engeland
Als je halverwege de opschuif naar voren al weer uitgerust bent doe je te weinig: langere beurten dus.
Animatie met dashboard
Ben je nog moe als je op kop komt dan doe je teveel: kortere beurten dus of een beurt overslaan.
Animatie met dashboard
Een beetje naast een groep rijden en de anderen die al op apegapen liggen aansporen of uitschelden is natuurlijk een diskwalificatie van jezelf: je had veel eerder veel langer zelf op kop moeten rijden.
Video. Wiggins wk2014??
In een ontsnapping is een dubbele waaier geschikt. Je wilt wel je even veel werk doen, maar zeker niet meer dan anderen.
Animatie met dashboard met verschil tussen en sterke en een zwakke renner
Tijdens een ontsnapping zal je veel een afwisseling van enkele en dubbele waaier zien.
Bij ‘windkoersen’ zie je veel series waaiers.
video
Communicatie
Je ziet en hoort: er moet veel gecommuniceerd worden om een waaier goed te laten lopen.
Juist van de minst sterken wordt een grote mate van assertiviteit geëist. Zij moeten op tijd melden dat ze geen goeie benen meer hebben, beurten overslaan of zelfs de sterksten tot lagere snelheden bewegen. Dat is niet makkelijk. De zwakste benen moeten de sterkste kop cq een grootste mond hebben. Dat is dan nodig. Een van de mooie punten van hard fietsen is het leren dissociëren van de pijn en de gevoelens die dat oproept (“ik kan het niet”, die “klootzakken” ”ik wil niet meer” enz) en alleen de informatie te zien die die pijn je geeft. Namelijk: jij moet overslaan en dat dat moet je doorgeven aan de rest of enz…
Je benen doen zeer, maar je hersenen kunnen dat beetje denkwerk nog wel verrichten.
De teamgenoten met meer lucht en benen moeten natuurlijk kijken hoe de anderen erbij staan en eventueel die in bescherming nemen en roepen: “eerder van kop”, “een beurt overslaan”.
Video
Zie signalen
Zie mental set
En als dat dan lukt, hoeft er ineens veel minder gecorrigeerd te worden en dus ook minder geseind. Het wordt stiller en een soort van groepsflow ontstaat. Heel mooi!!!!
There may be considerable strength differences in cycling groups. That can cause problems. The strongest can ride comfortably in a tour mode, while the weakest are already in a full-fledged survival mode. Being in survival mode and using your brains effectively is very hard to do. As a consequence, the weakest riders sometimes unwittingly take extra risks in order to keep up. See also: Mindset and group dynamics
Help out
The fittest and strongest can lend a helping hand in these situations. Sometimes literally. And of course by keeping others on their lee side.
Smartly dealing with level differences the strongest touring; the weakest surviving:)
Help can take many forms, and is very personal. Some like to be pushed for some time, others do not. Some find it helpful to be encouraged (“Don’t you worry, you’ll make it!”), others hate it. You have to judge by the reactions what works and what not.
You can as a group help the weak by not lettingthem ride at the rear (where they are bound to wind up if you let them :)), but by positioning them at the front of the group. On the third, fourth row, for instance. They then suffer far less from the speed differences, and they are less prone to take the full brunt of the wind.
In any case, you help the weak by not entice them to do dangerous things. Stop for example as a strong rider when you yourself could still cross the road, but not the one behind you. Especially in larger groups (say, more than 50 riders) should this be kept in mind, as it is often impossible to cross a busy road as a complete group.
Sometimes different, sometimestogether
Play with the power differences. If the stronger riders stay with the weaker riders, it is sometimes too slow for the strong and too fast for the weak. No one will be happy at the end of the ride. Of course you could split the group in two, but the point was to have a group ride, as in, “single group”, right?
In mountainous or hilly terrain, it is common to wait at the summit. On the flat, you can let the group split up into two for a few kilometers, and have the stronger group wait for or cycle back to the weaker group. Or the stronger group takes a detour at the halfway point and catch up with the weaker group on the way back. Another possibility is to let the stronger execute a number of intervals at maximum effort, and have them join in recovery mode for the remainder of the ride. You can of course combine a detour of the stronger with interval training for the weaker, as intervals are also beneficial to them. The key point here is to find ways to keep it agreeable for all. See also: Mindset and group dynamics
Even if you ride in an echelon, youhave to deal smartly with the differences in strength. See also: Echelons
Weak legs, big mouth
